De laatste dagen onderzoek in Kalaw

Dag 13, rustdag (8 mei)
Omdat we gisteren en eergisteren een zware dag hebben gehad met de trekking tocht hebben we vandaag een rustdag gehouden. De leraren hadden ons aangeraden om gewoon, net als in Nederland een of twee dagen weekend te nemen, dus dat hebben we dan maar gedaan. Vanochtend hebben we lekker op ons gemakje gedaan en voor het eerst ontbeten in het nieuwe hotel. Het ontbijt was superlekker! We kregen watermeloen, een pannenkoek met honing, bruine toast met ei, en er waren een soort loempiaatjes. Het ontbijt is echt zoveel beter dan in het vorige hotel. Toen we terugkwamen van de trekking gisteren, waren Marijn, Saskia en Samantha al verhuist naar een ander hotel, het Dream Villa hotel. Gelukkig hadden ze onze spullen ook meegenomen, dus dat hoefden we zelf niet meer te gaan halen. Na het ontbijt zijn Marijn en ik naar het centrumpje gegaan om een longyi te zoeken. We hebben verschillende souvenirs gekocht en ook de longyi is gelukt. We hebben hem meteen naar een naaiateliertje gebracht om hem mooi te laten maken. We konden hem rond drie uur ’s middags weer ophalen. Terug in het hotel hebben we even lekker buiten op het balkon gezeten. Nadat we wat hadden gegeten zijn we met een taxi naar een bamboe pagode gegaan. Dit viel heel erg tegen. Het was een gebouwtje, waar veel mensen in zaten en waar je thee kreeg, met een beeld van boeddha. Waarschijnlijk is dit beeld gemaakt van bamboe en daarna goud gespoten. Het was veel minder mooi dan we eigenlijk hadden gehoopt. Toen zijn we maar terug naar het hotel gegaan waar we nog lekker hebben gerelaxt. Ik heb nog geskypet met papa en mama en we hebben buiten wat zitten lezen en kletsen. Rond 6 uur zijn we vertrokken naar een restaurant. Er zaten niet zo heel veel mensen en de bediendes bleven heel de tijd bij onze tafel staan terwijl wij aan het eten waren. Ik vond het eten niet heel erg lekker. Ik had een viscurry besteld, maar er zaten nog superveel graatjes in de vis. Naast de graatjes was het gelukkig wel lekker. Toen we terug waren in het hotel hebben we toch nog maar eventjes wat voor school gedaan. We zijn ook weer een beetje op tijd naar bed gegaan want we moeten nog 3 dagen actief bezig zijn voor school.

Dag 14, nog meer interviews (9 mei)
Vandaag moesten we weer verder met ons onderzoek. Ik had er niet zo veel zin in, maar we hoefden nog maar een paar daagjes. Rond half 9 zijn Marijn, Samantha en ik vertrokken om toeristen te zoeken. Dit was lastiger dan we hadden gehoopt, want er waren bijna geen toeristen te vinden in Kalaw. Alle mensen waren al vertrokken op een trekking, en het was natuurlijk laagseizoen. Uiteindelijk hebben we in de ochtend 3 mensen kunnen interviewen. Ook hebben we de mensen in de souvenirwinkels uitgenodigd voor onze stakeholdermeeting op donderdag. In het hotel hebben we meteen de interviews maar uitgetypt, zodat we daar vanaf waren. We dachten dat het misschien een goed idee was om naar het station te gaan en te kijken of er veel mensen aankwamen met de trein. De mevrouw van de receptie van ons hotel heeft speciaal voor ons naar het station gebeld om te vragen hoe laat alle treinen aan zouden komen. Rond half 12 kwam de eerste, dus we gingen naar het station. Helaas was de trein een half uur te laat, maar er zaten wel wat toeristen op de trein te wachten die we hebben kunnen interviewen. In de tussentijd hebben we nog wat mensen kunnen interviewen en zijn we een collega van Marlo tegengekomen waar we gezellig mee hebben staan praten terwijl we op de trein aan het wachten waren. We zijn weer terug naar het hotel gegaan om te lunchen en hebben na de lunch de interviews weer uitgetypt. ’s Middags hebben we niet echt veel meer gedaan. We wisten niet zo goed wat we konden doen, dus we hebben een beetje aan onze individuele opdrachten gewerkt. We moesten al best vroeg gaan eten, want om 8 uur hadden we een afspraak met onze leraren. We zaten in een restaurantje waar ze heel veel verschillende gerechten hadden. Ik had gegrilde kip met frietjes. Het was echt superlekker! De meeting ging ook wel goed. De leraar was best enthousiast over onze bevindingen en we hebben uitleg gekregen over de individuele opdracht en de stakeholder meeting. Na de meeting zijn we nog naar een bar geweest. Het was een superklein barretje waar nog geen 20 mensen in konden. Er waren wat jongens gitaar aan het spelen en aan het zingen en het was supergezellig. Rond half 12 zijn we alweer terug naar ons hotel gegaan, maar we hebben supergrappige gesprekken gehad met een paar jongens uit Kalaw.

Dag 15, de laatste lootjes (10 mei)
We hebben vanochtend een beetje uitgeslapen. Na het ontbijt zijn Marijn en ik samen met het groepje van Mila en Judith gaan kijken of we de bus naar Yangon konden regelen. We hebben een paar trekking organisaties bezocht en gevraagd hoe duur een VIP bus kost. We hebben een organisatie gevonden waar de bus niet heel erg duur was, dus daar hebben we de bus geboekt. Natuurlijk hadden we niet genoeg geld in de pot, dus ik moest terug naar het hotel om meer geld te gaan halen. Voordat we zijn gaan lunchen hebben we onze presentatie voor donderdag voorbereid. Dit duurde echt superlang, want iedereen was superlangzaam. We zijn gaan lunchen bij New Simple Life, waar we al twee keer eerder waren gaan avondeten. We hadden superlekkere sandwiches op met kip en een tosti. Daarna zijn we teruggegaan naar het hotel, waar we allemaal wat voor onszelf hebben gedaan. Ik heb twee uur lang lekker buiten op het balkon gezeten en gelezen en in m’n schriftje geschreven. Rond 6 uur zijn we samen met Mila en Judith wat gaan eten bij een restaurantje. Het was heel erg gezellig. We zijn even terug gegaan naar het hotel en daarna weer terug het dorpje in naar dezelfde bar als de vorige dag. De jongens met wie we de vorige dag hadden gepraat zaten er al. Ze herkenden ons meteen. Ze waren weer allemaal liedjes aan het zingen. Ze zingen hier niet echt gewoon normaal, maar ze schreeuwen echt heel erg hard. Ze hebben ook een gitaar en bijna al die jongens konden gitaar spelen. Ze hadden gevraagd of ik ook gitaar kon spelen, dus ik heb ook een paar liedjes gespeeld. Na 10 uur mag er eigenlijk geen muziek meer gemaakt worden omdat het een klein dorpje is. Er mag alleen nog solo gespeeld worden en zachtjes gezongen. We hebben weer supergezellige gesprekken gehad. Om 12 uur kwam de baas zeggen dat hij ging sluiten dus toen zijn we terug naar het hotel gegaan. Op de gang hebben we gerupst. We zijn op de grond gaan liggen en zijn als een rups naar onze eigen kamer gegaan. Het was echt een super leuke avond!

Dag 16, stakeholder meeting voorbereiden (11 mei)
Vandaag was een beetje een saaie dag. Onze presentatie voor de stakeholder meeting was al bijna klaar. We wilden nog wat toeristen observeren, maar op de markt waren niet veel toeristen te zien. Het was nog veel te vroeg. En het is natuurlijk ook laagseizoen. Waarschijnlijk waren de meeste toeristen al aan hun trekking begonnen. Omdat het nog heel vroeg was, zijn Lieke, Marijn en ik het zwembad gaan zoeken. Dit openbare zwembad zou in de buurt van het station moeten zijn. We hadden het zwembad al snel gevonden en zijn toen weer terug naar het centrum van Kalaw gegaan, want om 3 uur hadden we een meeting met de leraren en we moesten tussendoor ook nog lunchen. Bij het hotel hebben we nog even niks gedaan en toen zijn we een pannenkoek gaan eten als lunch, onderweg naar het hotel waar we de meeting hadden. Het was ongeveer 20 minuten lopen naar dit hotel. De meeting was heel erg saai. Ze hadden gezegd dat we gingen oefenen met presenteren met de tolk erbij, maar de tolk was er alleen bij om aantekeningen te maken voor zichzelf zodat ze de volgende dag beter kon vertalen. We hebben dus 2 presentaties gehoord en eentje gegeven en we kregen er gelukkig ook feedback op. Er moest nog best veel veranderd worden aan de inhoud van de presentatie, dus daar konden we ’s avonds mee aan de slag. Dat hebben we dan ook maar geprobeerd in het hotel. We hadden eigenlijk het plan om nog naar de bar te gaan, maar we hadden er geen van allen echt veel zin in, dus we zijn maar een beetje op tijd naar bed gegaan, om de volgende ochtend fris bij de stakeholder meeting te kunnen staan.

Dag 17, stakeholder meeting (12 mei)
Om half 10 moesten we weer in het Green Haven hotel zijn om onze gasten op te vangen. Iedereen had belangrijke mensen die iets hadden betekend voor hun onderzoek uitgenodigd. Wij hadden ook 12 mensen gevraagd. Uiteindelijk is er maar eentje gekomen en dat was onze tolk. De meeste gasten waren trekking guides. Als eerste presenteerde het groepje dat de trekking van Kalaw naar Inle had onderzocht hun onderzoek. Daarna waren wij aan de beurt. Omdat alle gasten trekking guides waren, was de vertaler niet nodig. Dat was heel erg fijn voor de mensen die moesten presenteren en de presentaties duurden ook minder lang. Als laatste was de presentatie over het onderzoek bij de Pindaya grotten. Na de presentaties hadden we een korte pauze met koffie en cake en een soort loempia driehoekjes. Hierna begonnen de 3 focus groups. Gelukkig kwamen er ook wat gasten bij ons zitten. Lieke zou het gesprek leiden en ik zou aantekeningen maken, maar het leiden was heel erg moeilijk want de mensen gaven niet echt uit zichzelf antwoorden op onze vragen. Gelukkig was er ook een man uit Australië die meer te vertellen had dan de beginnende tour guides die bij ons aan tafel zaten. We waren blij toen het afgelopen was en gelukkig hadden we ook wel wat nieuwe informatie. Nadat de gasten weg waren, vertrokken we naar een middelbare school waar kinderen Engels leren om te kunnen werken in hotels. De meeste kinderen met wie we gepraat hebben werkten ook al in een hotel. We hebben samen nog wat liedjes gezongen, Engelse, maar ook Nederlandse liedjes. Het was heel erg gezellig. Rond 3 uur gingen we weg, maar toen hadden we nog steeds niks gegeten. Terug in het dorpje zijn we maar snel een restaurantje in gegaan om te lunchen. Na de lunch zijn Marijn en ik de bank gaan zoeken om te pinnen, maar deze was buiten werking. Dat was heel vervelend, want we moesten allebei nog geld hebben om de hotels te betalen en ik had nog geld nodig voor het olifantenkamp. De andere bank die er was pakte onze pinpassen niet. Bij Marijn was dat niet zo raar want zij heeft ING en die pinpas werkt niet in Myanmar, maar haar creditcard, die normaal wel werkt, deed het ook niet. Mijn Rabobank pas deed het ook niet. We besloten voor het avondeten nog een keer te proberen. Saskia en Lieke zijn met z’n tweeën gaan zwemmen. Ik had daar niet zoveel zin meer in want het was al bijna 4 uur en ik vond het fijner om even lekker uit te rusten. Samantha had afgesproken met een van de gidsen om samen te gaan eten, dus die stond rond half 7 bij ons hotel. Eerst zouden Saskia en Lieke niet mee eten, want ze zouden niet op tijd terug zijn uit het zwembad, maar ze hadden de motortaxi genomen en waren er toch nog ruim op tijd. Marijn en ik zijn weer gaan pinnen, maar de banken deden het nog steeds niet. Gelukkig bedacht ik dat ik een creditcard bij had en die deed het gelukkig wel. Toen heb ik na het avondeten ook maar voor Marijn gepind. We hebben echt supergoedkoop gegeten bij een noedels restaurant. Het was nog geen €1,50 per persoon inclusief drinken! Samantha zou met de gids nog naar de bar gaan, maar Lieke, Marijn en ik hadden niet zo veel zin. We moesten ook onze backpacks nog inpakken omdat we de volgende dag met de nachtbus naar Yangon zouden gaan, nadat Lieke en ik naar het olifantenpark waren geweest. Omdat we al vroeg moesten vertrekken, zijn we ook maar een beetje op tijd naar bed gegaan.