De eerste onderzoeksweek in Kalaw

Dag 7, aankomst in Kalaw (1 mei)
Zondag was alweer onze laatste ochtend in Nyaungshwe. In eerste instantie wilden Marijn en ik met de trein doorgaan naar Kalaw, maar dit waren de leraren vergeten te regelen. De trein vertrok al om 8 of 9 uur ’s ochtends en we hadden om half 10 nog een meeting over ons onderzoek met de begeleider en twee andere mensen die ons zouden helpen. Rond 1 uur zouden we met een minibusje naar Kalaw gaan. We hadden dus nog even tijd om het een en ander te bespreken in ons groepje voor ons onderzoek en ons klaar te maken voor vertrek. Onze reis duurde maar anderhalf uur. 3 andere groepjes waren om 10 uur ’s ochtends al vertrokken naar Loikaw. Zij moesten ongeveer 5 uur rijden in de minibus. Samen met één van de begeleiders zijn we naar Kalaw gegaan waar we rond half 3 aankwamen. Daar moesten we, voor de eerste keer deze reis, zelf ons hotel zoeken. Na een aantal hotels bekeken te hebben en gevraagd hoe duur het was om te blijven slapen zijn we uitgekomen bij het Golden Kalaw Inn hotel. Dit hotel ligt een beetje op een heuveltje en het heeft een groot balkon op het dak waar het heel mooi kan zijn om de zonsondergang te bekijken. Helaas regende het toen de zon onderging dus dit hebben we nog niet kunnen zien. We hebben een beetje door Kalaw gelopen om te oriënteren, maar rond 5 uur begon het te regenen. Toen zijn we maar weer het hotel ingegaan waar ze best een leuke gezamenlijke ruimte hebben. In deze ruimte is morgen ook het ontbijt. We hebben nog wat dingen voor ons onderzoek besproken en de blogpost gelezen. Toen het weer een beetje droog was zijn we een restaurantje gaan zoeken. Vlakbij het hotel zit een Nepalees restaurant waar we heel erg lekker hebben gegeten. Hierna hebben we nog even in het hotel gezeten en we zijn lekker een beetje op tijd naar bed gegaan. Morgen gaat ons onderzoek beginnen.

Dag 8, de eerste onderzoeksdag (2 mei)
Om 8 uur begon onze eerste onderzoeksdag. We hebben lekker ontbeten in het hotel waar we konden kiezen uit vier verschillende soorten ei. Om half 10 wilden we het dorp in gaan en kijken wat we al konden uitvinden. Marijn en ik gingen samen de winkeltjes met souvenirs af en Saskia, Samantha en Lieke zijn de trekking tour operators langs gegaan om te kijken of we een tocht kunnen doen langs verschillende etnische groepen. Het bleek dat de mensen die in de winkeltjes werkten vrijwel geen Engels spraken, dus hebben Marijn en ik het dorp geprobeerd te tekenen en te omschrijven waar de winkels zaten en wat ze verkochten. We zijn ook de markt op gegaan om dit te doen. In de winkeltjes en op de markt verkochten ze bijna alleen maar dezelfde dingen: Longyi’s, tasjes, hoeden, armbandjes en Boeddhabeeldjes. Als ergens Boeddhabeeldjes verkocht worden, verkopen ze vaak ook alleen maar Boeddhabeeldjes. We zijn ook een winkeltje tegengekomen met allemaal producten gemaakt van Shan papier. Dit is papier dat is gemaakt door een van de grootste etnische groepen rond Kalaw. Er waren onder andere fotolijstjes, waaiers, paraplus, papier met tekst en nog veel meer. De meeste producten in de winkeltjes en kraampjes worden gemaakt door de Shan, Danu, Palaung, Pa-O en Taung Yoo groepen. Marijn en ik hebben, nadat we alle winkeltjes hebben gehad, nog door Kalaw gelopen op zoek naar nog meer winkeltjes. Uiteindelijk kwamen we uit bij het station waar precies een trein stond. Hier hebben we even snel gekeken en toen zijn we weer terug gegaan naar het centrum om over de markt te lopen. We zijn wat eten gaan halen en rond kwart voor 1 hadden we afgesproken met Samantha, Lieke en Saskia om wat te gaan eten. Na het eten zijn we nog langs een paar tour guides geweest voor informatie over een 2 daagse en een 1 daagse tocht. In het hotel hebben we nog wat dingen besproken en we hebben een tolk gebeld. Met deze tolk hadden we in een teahouse afgesproken. In dit teahouse hadden we ook om 4 uur een meeting met Marlo, Malena en Sebastiaan. De tolk zou ons de volgende dag helpen met vertalen op de markt en in de winkeltjes. Met Marlo, Malena en Sebastiaan hebben we nog wat basisdingen besproken voordat we naar het huis van Mr. Tommy gingen. Mr. Tommy is de eigenaar van een van de souvenir winkels die ook fair-trade producten verkocht. Alle opbrengsten gaan naar het goede doel. Met hem hebben we een interessant gesprek gehad over etnische groepen, souvenirs en de trekking tours. In zijn huis wonen ook veel lokale kinderen die nu vakantie hebben. Met twee van deze meiden hebben we nog liedjes gezongen. We zijn samen met een ander groepje in een heel leuk klein restaurantje gaan eten. De eigenaar van dit restaurant is een man van 93 jaar die nog superfit is en heel erg trots op zijn restaurantje. Toen hij heel klein was heeft hij een kaart truc geleerd die hij nog steeds kent en deze truc laat hij aan al zijn gasten zien. Hij heeft ook een boekje waar alle gasten wat in schrijven en ook dit boekje laat hij aan iedereen zien. De meeste gasten geven hem ook een kaartje of een foto die hij ook allemaal bijhoud in het boekje. Het is heel erg leuk om dit te bekijken. We zijn hierna terug gegaan naar het hotel en hebben nog wat dingen besproken voor het onderzoek van de volgende dag. Hierna zijn we lekker gaan slapen.

Dag 9, locals interviewen met een tolk (3 mei)
Om half 8 hadden we met de tolk, Soe Hman, afgesproken bij de markt. Samen zouden we marktverkopers gaan interviewen en later ook de mensen die in de souvenirshops werken. Saskia, Lieke en Samantha hebben de mensen op de markt geïnterviewd, maar er waren maar heel erg weinig kraampjes met souvenirs. In de tussentijd hebben Marijn en ik toeristen geïnterviewd. We hebben gevraagd wat voor souvenirs ze zouden kopen en of deze souvenirs ook authentiek moeten zijn of dat dat niet belangrijk is. Toen de anderen klaar waren met interviewen hebben Marijn en ik de gids meegenomen langs een aantal souvenirwinkels die we de dag ervoor ook hadden bezocht. In de souvenirwinkels wilden we te weten komen waar de producten vandaan kwamen en of ze met de hand gemaakt worden en bij welke etnische groep dat dan gebeurd. We zijn heel erg veel te weten gekomen over sjaals en tasjes, sierraden, messen, shan papier, en speciale hoedjes. Deze producten komen allemaal van verschillende groepen, Danu, Palaung, Pa-O en Taung Yoo. Deze groepen wonen allemaal in de omgeving van Kalaw. Toen wij ook klaar waren met onze vragen zijn we met z’n allen, ook met de tolk, wat gaan eten. De tolk had ons uitgenodigd om mee te gaan naar zijn huis. Dit was een half uur tot 40 minuten lopen, meer de bergen in. Hij woont samen met heel zijn familie in het huis, twee tantes, zijn vrouw, zijn dochter, zijn broer en zijn twee kinderen. Volgens mij woonden er in totaal rond de 8 mensen. Ze spraken allemaal heel erg goed Engels. De drie kinderen hebben samen nog een liedje voor ons gezongen en gedanst. Dit liedje was in het Engels. Na het optreden hebben ze dit liedje ook nog aan ons geleerd. We zijn hierna met een taxi naar een grot, Shwe U Min, gereden die vol staat met Boeddha’s. Toen we hier net waren kwamen er drie busjes met lokale mensen aanrijden. Deze mensen gingen naar binnen om te bidden dus we besloten maar even te wachten. Toen we dachten dat ze weg waren, wilden we de grot ingaan, maar toen we dichterbij kwamen zat er nog steeds een hele groep te bidden. De monnik gebaarde naar ons dat we gewoon naar binnen mochten, dus we gingen heel stilletjes naar binnen. We hebben in de grot wat foto’s gemaakt en een tijdje gefilmd voor ons filmverslagje. Toen we achterin de grot waren kwam er ineens een hele grote groep met Myanmarese mensen naar ons toe. Ze begonnen allemaal fotos te maken en ineens stonden alle vrouwen om ons heen en stonden er 4 jongens met 5 of 6 verschillende camera’s en telefoons foto’s te maken van ons. Toen iedereen genoeg foto’s had gemaakt zijn we teruggelopen naar de uitgang, maar er was weer een bid sessie bezig en de mensen waren allemaal aan het zingen, dus we vonden het niet fijn om langs die mensen heen te lopen naar buiten. We hebben een tijdje gewacht en ook een paar monniken kwamen foto’s van ons maken. Toen zijn we toch maar langs de groep biddende mensen gelopen, want het duurde wel heel erg lang. Toen we buiten op een bankje onze schoenen aan zaten te doen, kwam de groep uit de grot weer naar buiten. Toen ze ons zagen zitten begonnen ze weer allemaal foto’s te maken en alle vrouwen kwamen in om de beurt tussen ons in zitten. Ik denk dat ze samen wel meer dan 100 foto’s van ons hebben gemaakt. Een meisje heeft zelf misschien wel 30 foto’s gemaakt met ons, ze bleef maar terug komen. Ik voelde met zo’n toeristenattractie, maar het was wel heel erg grappig. Hierna zijn we teruggelopen naar Kalaw. Dit duurde ongeveer een half uur. Toen we weer bijna in het centrum waren kwamen er ineens drie kleine busjes langs met allemaal zwaaiende vrouwen. Nou bleek dat dit dezelfde vrouwen waren die een fotoshoot met ons hebben gedaan bij de grot. Toen we terug waren in het hotel zijn Lieke en ik weer teruggegaan het dorpje in om wat souvenirtjes te bekijken en te kopen. Weer terug in het hotel bedacht ik me ineens dat mijn broek kapot was, dus toen ben ik weer terug naar het centrum gegaan naar een klein naaiateliertje om mijn broek te laten maken. Een iemand van een trekking organisatie heeft geholpen met vertalen. De vrouwen waren heel vriendelijk en omdat het maar een klein gaatje is hebben ze het gratis gemaakt. Toen weer terug in het hotel hebben we een paar spullen gepakt en zijn we naar een sunset uitkijkpunt gelopen. Dit was bovenop een heuvel. Het uitzicht was supermooi, alleen het was een beetje bewolkt, dus de zonsondergang hebben we niet heel erg goed kunnen zien. Gelukkig hebben we op het dak van ons hotel ook dakterras met een heel erg mooi uitzicht, dus ik ga binnenkort vast nog wel een keertje kijken. Na een aantal mooie foto’s gemaakt te hebben zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we een restaurantje gezocht. In dit restaurantje hebben we allemaal iets op dat niet Aziatisch was. Ik had een pizza met gerookte kip. De anderen een sandwich en lasagne. Dit was weer eens wat anders dan al die noedels en rijst bijna drie keer per dag. Na het eten hebben we nog een paar belangrijke dingen onderzocht voor ons onderzoek en daarna zijn we lekker gaan slapen.

Dag 10, de grotten in Pindaya (4 mei)
Vanochtend konden we lekker op ons gemakje doen. Om half 10 hadden we een meeting met Sebastiaan, Marlo en Malena in ons eigen hotel, dus we konden lekker een beetje uitslapen en rond 9 uur zijn we gaan ontbijten. We hadden net ons ontbijt op toen ze aankwamen bij ons hotel. We hebben nog een paar dingen besproken over ons onderzoek en onze verdere plannen en we hebben verteld over onze middag bij Soe Hman. Ze zeiden dat we moesten vragen aan de andere groepjes of we informatie konden delen, dus we hadden met het groepje dat de Pindaya grotten zou onderzoeken afgesproken in ons hotel. We hebben wat dingen besproken en toen is het Pindaya groepje in Kalaw research gaan doen en wij zijn een taxi gaan zoeken die ons naar Pindaya wilde brengen. We zijn naar een trekking guide organisatie gegaan en hij zou een taxi voor ons regelen. Dit duurde wel even. Toen we in de taxi zaten kwamen we erachter dat de taxi maar twee uur op ons zou wachten. We besloten toch maar gewoon te gaan. Na ongeveer een uur in de taxi kwamen we aan bij de grot in Pindaya. We hadden maar twee uurtjes, dus we besloten dat we eerst maar even de grot zouden bezoeken. Eerst moesten we een stuk met een trap omhoog en vanaf daar konden we met een lift verder. De grot staat helemaal vol met allemaal verschillende gouden Boeddha’s. Er waren ook witte Boeddha’s met gouden patronen. Het was echt onvoorstelbaar hoeveel Boeddha’s er stonden. Er liepen ook veel Boeddhisten die bij sommige Boeddha’s gingen bidden. Het was wel een beetje raar want wij probeerden allemaal zo zacht mogelijk te praten om de andere mensen die wel wilden bidden niet te storen, terwijl alle Boeddhisten keihard aan het praten en lachen waren in de grot. Toen we terug op weg waren naar de uitgang kwamen we langs een Boeddha maze, dus Marijn en ik zijn hier in gegaan. Het was niet echt een doolhof maar er was één doorlopende gang met allemaal doodlopende stukjes waar allemaal Boeddha’s stonden. Het was heel erg indrukwekkend. Weer terug buiten zijn we nog langs de verschillende souvenirstalletjes gegaan om dingen te vragen, maar de mensen spraken geen Engels en ze verkochten ook bijna allemaal dezelfde soort producten als in Kalaw. De enige nieuwe dingen die we hebben gevonden zijn een aantal armbandjes, normale T-shirts met een Pindaya opdruk en hout met iets erin gesneden. De souvenirs hingen meer aan de buitenkant van de winkeltjes en als je echt de winkeltjes in ging dan lag er allemaal verschillende thee. Er waren niet heel erg veel winkeltjes dus toen zijn we doorgereden naar het dorpje Pindaya. Hier hebben we even rondgelopen en gezocht naar een Shan papier workshop. Toen we deze gevonden hadden begonnen de man en de vrouw meteen alles klaar te zetten om aan ons te laten zien hoe het Shan papier gemaakt wordt. Dit was heel erg leuk en interessant om te zien want alles wordt nog met de hand gedaan. Uiteindelijk worden er fotolijstjes, lampionnen, paraplu’s, waaiers, boekjes, fotoboekjes en een soort lampenkappen. De mensen die de demonstratie deden waren heel erg blij en trots op hun werk. Toen het klaar was, was het precies tijd om terug te gaan naar onze taxi, die er nog wel stond, maar de taxichauffeur was verdwenen. Toen we weer terug in het hotel waren hadden we met het Pindaya groepje afgesproken om samen te gaan eten. Marijn en ik hadden iets gehoord over een heel leuk restaurantje, maar het werd ineens heel snel donker en de stroom viel uit in heel het dorp, dus helaas hebben we dat restaurantje niet kunnen vinden. We zijn in hetzelfde restaurantje als gisteren gaan eten, maar we konden niet uit heel erg veel dingen kiezen, omdat er dus geen stroom was en het restaurant alleen op de reserve generator draaide. Gelukkig was het wel heel erg gezellig samen met het andere groepje. Na het eten hebben we nog even gerelaxt in het hotel. De volgende dag zouden we een beetje een rustige dag hebben omdat we vrijdag een trekking gaan doen.

Dag 11, rustdag in Kalaw (5 mei)
Vandaag hebben we weer lekker een beetje uit kunnen slapen. Op het gemakje hebben we onze spullen gepakt en rond kwart voor 10 zijn Lieke en ik op stap gegaan. We zijn begonnen bij een trekking organisatie, Ever Smile. Hier hebben we onze trekking voor morgen geboekt. Deze mevrouw had iets van 8 honden. Toen we klaar waren zijn we een stukje het dorp uitgelopen langs de grote weg. We hadden gehoord dat hier ook nog wat souvenirwinkels waren. Dit bleken heel erg veel kleine kraampjes te zijn. Ze verkochten allemaal bijna hetzelfde: verschillende soorten wijn, rum en allemaal soorten thee. Echte souvenirs van verschillende etnische groepen die in het dorpje veel gevonden kunnen worden waren er bijna niet. We zijn alle kraampjes op ons gemakje langsgelopen en hebben geprobeerd nog wat dingen te vragen, maar de mensen spraken geen Engels. Toen we alle kraampjes hadden gezien zijn we rustig terug naar het hotel gelopen en onderweg zijn we nog gestopt bij een paar hotels om te kijken of ze een souvenirwinkel in het hotel hadden. Veel hotels bleken dit niet te hebben. We hebben ook meteen gekeken voor een nieuw hotel waar we vanaf zondag in zouden gaan verblijven. Toen zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier hebben we even een half uurtje gezeten en toen zijn we vertrokken naar het dorpje om even wat rond te kijken en water te halen. We hadden om half 1 met Marijn en Saskia afgesproken om ergens te gaan eten. Een paar dagen geleden hebben we in een restaurantje gezeten waar ze hele lekker loempia’s hadden, dus hier zijn we weer gaan zitten om even lekker wat te eten. Omdat we deze dag eigenlijk als rustdag wilden hebben zijn we teruggegaan naar het hotel. Met Marijn ben ik nog een wijnbrouwerij gaan zoeken, maar er waren geen druiven meer omdat het seizoen voorbij was of omdat de druiven te laat waren geleverd, dus jammer genoeg konden we niet kijken hoe de wijn gemaakt werd. We zijn ook nog doorgelopen langs alle kraampjes. Terug in het hotel besloten we dat we gingen kijken hoeveel we konden afdingen bij een resort met een zwembad. We hadden ook met een ander groepje afgesproken ergens te gaan eten, dus een uur van tevoren zijn Marijn en ik vertrokken om het restaurantje te zoeken en om naar het resort te gaan. Het restaurantje hadden we zo gevonden, maar toen het resort nog. We zijn gaan lopen en hebben bij elk hotel dat we tegenkwamen nog wat gevraagd over souvenirs. Toen we op de goede weg zaten, kwamen we in een straatje dat ons heel erg bekend voorkwam. Het bleek dat we gewoon bij de grot van Kalaw waren aangekomen. Dit was een goed teken, want het resort lag hier in de buurt. We hebben geprobeerd af te dingen, maar ze wilden niet lager zakken dan 150 dollar voor vijf personen per nacht. Dit vonden wij net iets te veel, dus helaas gaat ons plan voor zondag niet door . Toen moesten we weer terug naar het restaurant zien te komen. Onderweg zijn we twee keer langs een zelfde golfbaan gekomen. We zijn op de terugweg maar over de golfbaan omhoog gelopen tot we op de andere weg uitkwamen. Het restaurantje was heel erg klein en gezellig, maar de mevrouw was een beetje geschrokken dat we met 10 personen kwamen. Normaal moet je reserveren om daar te eten, maar dat wisten we niet. Gelukkig had ze genoeg spaghetti voor ons. Het was echt super lekker. Als toetje konden we ook uit superveel verschillende dingen kiezen, pannenkoek, bananencake, wafel of broodpudding. Het was zo lekker dat we meteen hebben gereserveerd voor zaterdagavond. We zijn terug naar het hotel gelopen waar we nog even wat hebben besproken en daarna zijn we lekker naar bed gegaan. Morgen gaat er weer een nieuw avontuur beginnen.